جان فدا| سیل بند سردار

سیل خانه هایمان را بُرد.

چطور بگویم؟ میدانی سر سفره ناهار نشسته باشی و یک دفعه درِ خانه ات با فشار محکمی باز شود یعنی چه؟ درِ خانه های خوزستان یک بار با فشار پوتین دشمن باز شد و یک بار با فشار سیل.

- خبرگزاری فارس؛ حنان سالمی: سیل خانه هایمان را بُرد.

رنج به رخمان کشیده شد و اشک، بی اجازه از چشم هایمان سُر خورد.

چطور بگویم؟ میدانی سر سفره ی ناهار نشسته باشی و یک دفعه درِ خانه ات با فشار محکمی باز شود یعنی چه؟ درِ خانه های خوزستان یک بار با فشار پوتین دشمن باز شد و یک بار با فشار سیل؛ هر دو تایش هم گند زد به حُرمتمان؛ مگرآدمیزاد چقدر توان صبوری دارد؟ یک تکه گوشت و پوست و استخوان را بگیر و صبح تا شب چکشش بزن، چی از آن می مانَد؟ جز یک لاشه ی له شده ی بی رنگ و رو که حتی به درد خوردن هم نمی خورَد! ما همان لاشه ها بودیم! له شده و بی رنگ و رو و بدون مغز استخوان! آن قدر به درد نخور و پوک که حتی وقتی آب، خانه هایمان را بُرد، با خنده های دیوانه وار رفتیم بالای پشت بام های خانه هایمان و خودمان به خودمان گفتیم به جهنم! ، می خواستی این ها را بشنوی؟ خب شنیدی، خیر پیش! شب ها اینجا زود تاریک می شود.

من هم شوهر یا پسر جوانی ندارم که تا سر جاده همراهی ات کند.